Αυτό τους έφτιαξα κι εγώ. Πάλι καλά, είχαμε στο εργοστάσιο ένα μπουφέ καρυδί και καρέκλες για καθίσματα. Χμ! Κι αυτά είχαν το σκοπό τους. Ας ανοίξω λοιπόν μια παρένθεση.
Πριν γίνω γνωστός στην αγορά, κατέβαινα για ψάρεμα στην Πειραϊκή. Στηνόμουν ώρες με το καλάμι για οξιές, λεύκες και καρυδιές, στα βράχια, κάτω από την ψαροταβέρνα του Γιώργου. Πεντακόσια μέτρα απέναντι, στο μπουρούνι, εκεί που βρίσκεται ο γιγάντιος πέτρινος σταυρός, μάζευε μικρά ξύλα με το πεταχτάρι ο καπετάν Μήτσος, παλιός αγωνιστής, κουρεμένος πάντα με την ψιλή, που άνοιξε το θαλασσινό δίαυλο επικοινωνίας των παραγωγών με την Ευρώπη, μέσω Μασσαλίας. Ο Ντοστογιέφσκι, που ήταν δικό του δημιούργημα, τσαγκαροπαίδι στου Ψυρρή, περνούσε πρώτα από μένα, χάζευε τάχα την επίπλωση, σχολίαζε φωναχτά για να προσελκύσει τους περίεργους: Μαλακά! Πιο μαλακά! Θα σου κοπεί, λάσκα, άσ’ το να κουραστεί… Τράβα τώρα, τράβα… άφηνε μες στο χαβαλέ το δικό του καλάθι κι έπαιρνε το όμοιο δικό μου κι ύστερα ξαναχάζευε στου Μήτσου,
© 2023 Στα στρωματα του υπνου All Rights Reserved.
Πάντα ένας μπουφές σε καρυδί χρώμα μπορεί να ταιριάξει σε οποιοδήποτε χώρο, το έχω σε πάρα πολλές περιπτώσεις συνδυασμένο με ότι μπορεί να φανταστεί κανείς. Θα μπορούσε να συνδυαστεί και με ξύλο και με μέταλλο.