Στα στρωματα του υπνου

Το τραπέζι που θα ήθελε κανείς να διασώσει αν όλα τα υπόλοιπα καταστρέφο­νταν. Είτε το μυστικό παραμείνει θαμμένο και οι επισκέπτες της βιβλιοθήκης προσπερνούν το ταπεινό έκθεμα με προσποιητό εν­διαφέρον είτε το σαλόνι  γίνει το πρώτο σκαλοπάτι προς τον ουρανό και το επίκεντρο του ενδιαφέροντος της νέας κατοικίας, εγώ δεν μπορώ πια να το επηρεάσω. Ούτε καν να το γνωρίζω. Δε δικαιούμαι να το γνωρίζω. Έχασα.
Είχα πιστέψει ότι ήμουν ο επιπλοποιός. Αυτός που είχε οριστεί να αποκτήσει την αύρα της θείας χάρης. Γελάστηκα. Ο εκλεκτός ή­ταν ο άλλος. Ο άνθρωπος με τον οποίο κουβαλούσαμε σχεδόν το ίδιο κατασκευαστικό υλικό. Αυτός που πίστευε ότι η τύχη του χαμογε­λούσε καθ’ όλη τη διάρκεια της αγωνιώδους αναζήτησης του, χω­ρίς να γνωρίζει ότι αυτά τα «τυχαία» γεγονότα δεν ήταν παρά οι τυχαίες παρεμβάσεις.
Τι ουράνιες συνθέσεις : http://www.sanfos.gr/syntheseis  ! Τον έμπλεξα σ’ αυτή την ιστορία πι­στεύοντας ότι η συμμετοχή του θα ήταν το φινίρισμα στο υπέρο­χο αριστούργημα μου. Τώρα καταλαβαίνω ότι και οι δυο ήμασταν πιόνια στην ίδια κοσμική σκακιέρα. Μόνο που το λευκό πιόνι έ­φτασε στο τελευταίο τετράγωνο, ενώ το μαύρο βγαίνει από την γωνία του επίπλου.