το σχεδιο του τραπεζιου ενος καλλιτεχνη
Δεν έχω δόλιους σκοπούς. Η πρόθεση μου είναι να σε κάνω συμμέτοχο στη δόξα και στη δύναμη του επίπλου. Σου αξίζει».
«Πιστεύεις πραγματικά ότι θα μπορούσα να συμμετέχω στο σχέδιο του τραπεζιού ενός καλλιτέχνη;» Τα λόγια του με πλήγωσαν κατάφορα. Εγώ του πρόσφερα δόξα και δύναμη κι αυτός μου την έτριβε στα μούτρα. «Εξάλλου τι με διαβεβαιώνει ότι θα κρατήσεις το λόγο σου; Δέκα χρόνια σε γνωρίζω, κι όμως ήσουν όλος ένα ψέμα. Ποιος μου λέει ότι δε θα με παραμερίσεις στην άκρη όπως έκανες με τόσους ανθρώπους; Ότι δε θα μου ράψεις το στρώμα και δε θα μου βάλεις δυο μαύρα τζάμια στις επιφάνειες των τραπεζιών για να ικανοποιήσεις μια βελτιωμένη τάση υψηλής δημιουργικότητας; Πράγμα που μπορεί να έκανες και στον ίδιο σου τον καναπέ».
Δεν μπορούσα να ελέγξω την κατασκευή μου. Είχα με τη σειρά μου πέσει θύμα της δικής του σκηνοθεσίας. Πρέπει να το πω, οι ωραίοι καναπέδες πάντα ξεχωρίζουν είτε εδώ είτε στη σκακιέρα.
https://youtu.be/1yAtoCo-5wQ
Ηλιάνα Δελαγραμματικα
Εφόσον υποθέτουμε ότι ένα σχέδιο τραπεζιού μπορεί να έχει σημαντική αξία, το να συμμετέχει κανείς σε ένα τέτοιο πρόγραμμα είναι σημαντική διάκριση για έναν καλλιτέχνη του σχεδίου. Όμως το πως αξιολογεί κανείς την κάθε ευκαιρία είναι ξεχωριστό, δεν μπορεί να αναμένει ότι ο οποιοσδήποτε σχεδιαστής επίπλου θα θέλει να λάβει μέρος σε ένα πρόγραμμα που ο ίδιο θεωρεί άσχετο με τον τομέα του, ή τους στόχους του. Αν δε θελήσουμε να το δούμε και από την πλευρά του παραγωγού-κατασκευαστή επίπλων τότε το πράγμα γίνεται πιο σύνθετο, οι εμπλεκόμενες παράμετροι είναι περισσότερες, όπως υλικά κατασκευής, διαδικασίες παραγωγής και τιμολογιακή πολιτική. Άρα η δημιουργικότητα δεν είναι το μοναδικό κριτήριο από όποια πλευρά κι αν το δει κανείς.